Navršile se 23 godine od agresije na SR Jugoslaviju: NATO bombe ubile međunarodno pravo i pravdu

Priredio: Darko Grabovac, Glas Srpske

Agresijom NATO alijanse na SR Jugoslaviju koja je počela na današnji dan prije 23 godine umrlo je međunarodno pravo i pravda. To je stav koji posebno ovih dana povodom sukoba na istoku Evrope ponavljaju brojni objektivni političari, stručnjaci za međunarodno pravo i mnogi drugi.

Najjači vojni pakt koji za sebe tvrdi da je odbrambeni i da nema ofanzivne namjere tog 24. marta 1999. godine se svom svojom silinom obrušio na slobodarski srpski i crnogorski narod i njihovu malu državu. Za 78 dana ataka, poginulo je više od 2.500 civila i oko 1.000 vojnika i policajaca. Procijenjena je šteta na oko 100 milijardi dolara.

Odluka o bombardovanju tadašnje Jugoslavije donesena je, prvi put u istoriji, bez odobrenja Savjeta bezbjednosti UN, a naredbu je tadašnjem komandantu NATO-a američkom generalu Vesliju Klarku izdao generalni sekretar NATO-a Havijer Solana.

Bombardovanje je počelo poslije neuspjelih pregovora u Rambujeu i Parizu o budućem statusu pokrajine Kosovo i Metohije, za šta je optužena Srbija, a kao povod za agresiju poslužio je navodni zločin u Račku u januaru 1999. godine, koji je iskorišten da se iskonstruišu navodi o “masakrima albanskih civila” i pruži legitimitet “humanitarnoj” intervenciji. Prve krstareće rakete i bombe bačene iz aviona pale su po cijeloj teritoriji Srbije i Crne Gore u 19.45 časova.

Savez od 19 zemalja bombardovao je Jugoslaviju sa brodova u Jadranu, iz četiri vazduhoplovne baze u Italiji, podržane strateškim bombarderima koji su polijetali iz baza u Zapadnoj Evropi, a kasnije i iz SAD. Osim vojnih ciljeva NATO agresor je gađao i civilne ciljeve, a za to je, između ostalog, koristio i zabranjenu municiju sa osiromašenim uranijumom i kasetne bombe. Gađane su i rafinerije, hemijska industrija i trafo-stanice, što je sve izazvalo teške posljedice po zdravlje stanovništva čije se razmjere još utvrđuju. Gotovo da nema grada u Srbiji koji se tokom 78 dana napada nije bar nekoliko puta našao na meti snaga NATO-a. Uništeno je i oštećeno 25.000 stambenih objekata, onesposobljeno 470 kilometara puteva i 595 kilometara pruga. Oštećeno je 14 aerodroma, 19 bolnica, 20 domova zdravlja, 18 vrtića, 69 škola, 176 spomenika kulture i 44 mosta, dok je 38 razoreno.

NATO piloti su, između ostalog, namjerno gađali civilni voz na mostu u Grdeličkoj klisuri i to dva puta, na drugi dan Vaskrsa, kada je ubijeno najmanje 13 civila. Tokom bombardovanja izvršeno je 2.300 vazdušnih udara na 995 objekata širom zemlje, a 1.150 borbenih aviona lansiralo je blizu 420.000 projektila ukupne mase 22.000 tona.

NATO je lansirao 1.300 krstarećih raketa, izručio 37.000 kasetnih bombi od kojih je poginulo oko 200 osoba, a ranjeno više stotina. Bombardovanje je okončano potpisivanjem Vojnotehničkog sporazuma u Kumanovu 9. juna 1999. godine.

U oružanom sukobu sa nemjerljivo nadmoćnijim neprijateljem, srpska protivvazduhoplovna odbrana uspjela je da obori dva aviona NATO lovca “F16” i američki supermoderni “nevidljivi” avion “F-117”, te da zarobi tri neprijateljska vojnika.

Ispostavilo se da je NATO uništio samo 14 tenkova, 17 oklopnih transportera i 20 artiljerijskih oruđa Vojske SRJ. Po dolasku mirovnih snaga Kfora, Kosovo i Metohiju napustilo je oko 230.000 Srba i Roma.

– Bombardovanje Srbije je bio prvi čin, sada Ukrajina drugi čin napada NATO-a na Jugoslaviju – izjavio je juče za rusku državnu televiziju RT srpski režiser Emir Kusturica.

Kazao je da svijet prolazi kroz dekonstrukciju moći koja je sebe smatrala vrhovnom prije 23 godine.

– Trenutni konflikt oko Ukrajine praktično je nastavak NATO bombardovanja iz 1999. godine – kazao je Kusturica.

Prema njegovim riječima, Srbija je bila apsolutno sama u borbi za svoju slobodu, granice i opstanak.

– Tada je međunarodno pravo promijenjeno u ono što ja zovem humanitarno pravo – rekao je Kusturica, aludirajući na zvaničan NATO razlog za bombardovanje, a to je zaustavljanje humanitarne katastrofe na Kosmetu.

Prema njegovim riječima, to je kasnije postala doktrina zvana “odgovornost za zaštitu”, korišćena kao izgovor za rat.  Još je kazao da 1999. godine Srbija nije imala najmodernije oružje i da je ruski predsjednik Boris Jeljcin blokirao isporuku protivvazdušnih sistema koji su mogli da naprave veću razliku.

– Čak i tada Srbi su uspjeli da obore američki “nevidljivi” avion. Sjećaju se “humanitarnih” NATO bombi čak i danas. NATO nije sišao na zemlju, jer je znao da bi se srpski narod borio – kazao je Kusturica.

U proteklih 15 mjeseci Višem sudu u Beogradu dostavljene su tri tužbe protiv NATO-a kojima se traži naknada štete za policajca i dvojicu rezervista koji su 1999. godine bili na Kosovu i Metohiji, nakon čega su oboljeli od kancera, kao posljedice bombardovanja Srbije osiromašenim uranijumom.

Napad na RTS

U noći 23. aprila 1999. godine u 2.06 NATO je u napadu na zgradu RTS ubio 16 radnika. To je bio prvi slučaj da je medijska kuća proglašena za legitimni vojni cilj.

Pogođena je i Ambasada Kine na Novom Beogradu pod izgovorom da je došlo do greške u koordinatama, a tada su ubijena tri kineska novinara, dok je oko 20 ljudi ranjeno.

Klark naredio bacanje kasetnih bombi

Američki general Vesli Klark u više navrata priznao da je naredio bacanje po svim međunarodnim konvencijama zabranjenih kasetnih bombi i to na civilne ciljeve.

– Uradio sam to kako bih pojačao pritisak na režim Slobodana Miloševića da potpiše kapitulaciju – hvalio se po američkim televizijama Klark.

Od njegovih kasetnih bombi stradalo je mnogo civila u Nišu, Aleksincu i mnogim drugim srpskim gradovima. 

Američki pisac i istoričar Pol Polanski izjavio je ono što su mnogi u svijetu mislili i pričali, a to je da je pravde Klark bi trebalo davno da je u Hagu i odgovara za ratni zločin.