U Vozući veliki skup sjećanja na stradale Srbe u dva rata

Izvor: Srna

Svetom arhijerejskom liturgijom i parastosom svim Srbima postradalim u Drugom svjetskom ratu i posljednjem odbrambeno-otadžbinskom, u nemanjićkom manastiru Svete Trojice u Vozući danas će biti održan Sveeparhijski sabor sjećanja na Sveštenomučenike dabrobosanske postradale od ustaša od 1941. do 1945. godine i od bezbožnika poslije 1945.

Njegovo visokopreosveštenstvo mitropolit dabrobosanski Hrizostom služiće Svetu arhijerejsku liturgiju, uz sasluženje sveštenstva i sveštenomonaštva iz Mitropolije dabrobosanske, te molitveno prisustvo svih sveštenika Mitropolije.

Potom će biti blagoslovljeno slavsko koljivo i prelomljen slavski kolač, najavljeno je iz Mitropolije dabrobosanske.

Nakon toga, biće služen parastos postradalima u Drugom svjetskom ratu i u posljednjem odbrambeno-otadžbinskom ratu.

Sveeparhijski sabor je skup koji okuplja sve sveštenike Mitropolije dabrobosanske, kao i sveštenike iz ostalih eparhija i vjernike.

Na prijedlog mitropolita Hrizostoma, Sveti arhijerejski sinod je odlučio i dozvolio da se proslavljanje Sveštenomučenika Mitropolije dabrobosanske, umjesto 11. jula, obilježava 17. jula, odnosno svake godine u subotu po Petrovdanu.

Sveštenomučenik Jovan vozućki

Među Svetim dabrobosanskim mučenicima je vozućki sveštenik Jovan Zečević, koji je postradao u logoru 1941. godine.

Sveštenika Zečevića je SPC proglasila za sveštenomučenika i ubrojala u sveštenomučenike dabrobosanske.

Jovan Zečević rođen je 1895. godine u tada Bosanskom Novom. Završio je Bogosloviju u Sarajevu, a tamo je bio u grupi Gavrila Principa, zbog čega su ga austrijske vlasti osudile na četvorogodišnju robiju teške tamnice koju je izdržao kao gimnazijalac.

Rukopoložen je za đakona i sveštenika 1922. godine.

Ustaše su ga uhapsile u Zavidovićima i u junu 1941. godine odveden je sa grupom Srba u teretnom vagonu u Koprivnicu, a njega su posebno mučili.

Iz Koprivnice je odveden u nepoznatom pravcu i nikad se nije vratio.

Burna Istorija manastira Vozućica

Manastir Vozućica, koji je prema narodnom predanju zadužbina srpskog kralja Dragutina Nemanjića iz 14. vijeka, imao je veoma tešku i burnu istoriju. Rušen je i skrnavljen, ali se uvijek pobjednički dizao iz pepela.

U toku svoje istorije bio je posvećen Svetom Nikoli, Pokrovu Presvete Bogorodice i, nakon obnove na dan osveštanja 1865. godine, posvećen je Presvetoj Trojici – prazniku koji je u narodu poznat kao Duhovi, pod čijim patronatom se i danas nalazi.

I nakon posljednjeg rata ruševine ovog pravoslavnog hrama su devet godina obnavljane, a manastir Svete Trojice – Vozućica ponovo osveštan 25. jula 2015. godine.

Njegovo visokopreosveštenstvo mitropolit dabrobosanski Hrizostom najavio je prošle godine da je u planu da uz ovaj obnovljeni njemanjićki manastir budu izgrađeni konaci i dovedeno monaštvo.

U ovom manastiru već više vijekova nema monaštva, a ideja o njihovom vraćanju postojala je 1857. godine, kada je, takođe, obnavljan hram, ali se to do današnjih dana nije uspjelo.

Stradanje Srba Vozuće

Masovno stradanje Srba iz Vozuće u posljednjem ratu dogodilo se od 10. do 24. septembra 1995. godine, usljed ofanzive 23.000 muslimanskih vojnika Drugog i Trećeg korpusa takozvane Armije BiH i odreda “El mudžahedin”, NATO bombardovanja i njihovih jedinica za brza dejstva, kao i pakistanskog kontingenta međunarodnih mirovnih snaga.

Tada je spaljeno 30 srpskih sela, protjerano 1.920 srpskih porodica sa 7.680 članova, ubijeno 459 boraca Vojske Republike Srpske i civila, dok se za većim brojem još traga.

Padom Vozuće okončano je protjerivanje i etničko čišćenja Srba sa područja zeničke regije, koje je započelo 1992. godine.