Spomenik na Kazanima – sramni pokušaj prikrivanja zločina
Izvor: RTRS
Grad Sarajevo objavio je konkurs za izradu idejnog rješenja za podizanje spomenika na lokalitetu Kazani.
Osim što je jama na padinama Trebevića samo jedno od nebrojenih stratišta sarajevskih Srba, iz konkursne dokumentacije sasvim je jasno da namjera nije da se pijetet iskaže brutalno ubijenim pripadnicima jednog konstitutivnog naroda.
Cilj i svrha spomenika, namjenjenog sarajevskim civilima, za njih je skidanje hipoteke sa odbrane Sarajeva. Za Srbe, to je jasno prikrivanje zločina!
Iz jame Kazani na padinama Trebevića ekshumirano je 29 posmrtnih ostataka, uglavnom srpskih civila. Bilo je osnova da se Kazani i dalje istražuju, jer još je najmanje 40 lica srpske nacionalnosti nestalo je u tom dijelu grada, ali političko Sarajevo to nije dozvolilo. Sad su gradske vlasti Sarajeva u tom od očiju javnosti skrivenom i nepristupačnom dijelu grada odlučili ne samo da betoniraju njihovu sudbinu, nego i da žrtve ponize.
– Odati počast sarajevskim civilima koji su tokom opsade Sarajeva 1992. i 1993. godine na lokalitetu jame Kazani na Treberviću dovedeni i ubijeni, a jama je korištena kao grobnica tamo ubijenih žrtava. Skinuti hipoteku sa odbrane Sarajeva i pripadnika Armije Republike BiH, jer je za zločine na Kazanima osuđeno 14 pojedinaca – navodi se u konkursu koji je objavio Grad Sarajevo.
Osuđeni pred Kantonalnim sudom u Sarajevu, ali ne za ratni zločin nad srpskim stanovništvom, nego za ubistva. Da li su amnestirani presuđujući Samira Bejtića, pripadnika 10. brdske brigade na 14,5 godina za ubistva Ergina Nikolića, Duška Jovanovića, Zorana Vučurevića, Branislava Radosavljevića, Božidara Šljivića, Predraga Šalipura…
Momčilo Šalipur nije dočekao pravdu.
– Prvo su ih izboli noževima, pa su ga zaklali i Branislava, pa su im onda odsjekli glave i bacili u provaliju. Ja mislim da je to zločin nad zločinima – ispričao je Momčilo Šalipur, otac ubijenog Predraga Šalipura (Pečat, 2006.godine)
Kazani jesu najmonstruozniji, ali nisu jedini zločin nad Srbima. U Sarajevu i gradskim opštinama otkriveno je i ekshumirano najmanje 7 masovnih grobnica i više od 100 pojedinačnih. Ubijeno je više od 2.960 civila. Srbi su bili zatočeni u 211 logora, a mnogima se u njima gubi svaki trag. Šta je onda spomenik na Kazanima, ako nije svjesno prikrivanje zločina.
– Oni trebaju da priznaju da su počinili strašne zločine, da su Srbi odvođeni iz stanova, ubijani na ulicama i ostavljani da tako leže, te stvari oni trebaju da napišu na spomeniku da se suoče da su vlasti SDA i da su vojno – političke strukture prouzrokovale tu politiku, što je konstatovala nezavisna međunarodna komisija za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu. I da se suoče sa tim da su izvršeni brutalni zločini nad Srbima, klasično etničko čišćenje – istakao je Milorad Kojić, direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih.
I Mušanu Topaloviću Cacu, obračunavajući se s njim još tokom rata, namjeravali su pripisati sve zločine nad sarajevskim Srbima.
Pogubljenog Caca, nakon rata iz grobnice sa NN oznakama prenijeli su na šehidsko groblje Kovači.
Njemu su već spomenik podigli i to nadomak ideologa, Alije Izetbegovića. Sarajevo je tada reklo svoj stav, desetina hiljada Sarajlija odale su počast Topalaviću, a time i njegovom nedjelu.
Čemu onda potresati kosti srpskim žrtvama, nedoličnim i bezličnim spomenicima.
