Potresne riječi kćerke dr Lazića na promociji njegovog ratnog dnevnika
Izvor: Blic
Mnogo mi znači sve ovo, uzbuđena sam, srce mi trenuto lupa 200 na sat. Konačno je dobio slavu i priznanje, što je i zaslužio za života. Nadam se on da odozgo sada sve ovo gleda, potresne su riječi Nine Vujošević, kćerke čuvenog niškog hirurga dr Miodraga Lazića, uoči današnje promocije knjige posveće ovom velikom čovjeku i ljekaru.
Podsjećanja radi, dr Miodrag Lazić, ili doktor Laza, kako je poznat u Srbiji i Republici Srpskoj, preminuo je od korona virusa 14. aprila ove godine, do posljednjeg dana liječeći svoje pacijente.
– Puno prijatelja se javlja, i puno podrške dobijam i preko mejla i na društenim mrežama, na stotine pisama sam dobila i iz Kanade, Evrope… Pišu mi njihove lične priče kako im je moj otac spasao trogodišnje dijete, ili nečijeg muža, kako su oni danas velika srećna porodica zahvaljujući mom ocu… To mi mnogo znači – rekla je Nina Vujošević novinarima. Kako je dodala, tužno je što je ovako, tek nakon njegove smrti, veći dio Srbije saznao za njega.
– Ali mi smo se, govorim u ime cijele porodice, ponosili njime i znali za njegova dobra djela. Ali u tome se ogleda i sva njegova veličina. Cijelog života je bio skroman čovjek, nikada se nije hvalio svojim uspjesima, volio je svoj posao, bio je veliki humanista – rekla je njegova kćerka. Promocija knjige „Dnevnik ratnog hirurga” dr Miodraga Lazića iz edicije „Ratnik” u izdanju Medija centra „Odbrana” Ministarstva odbrane, održana je danas u Oficirskom domu u Nišu.
U dnevniku dr Miodraga Lazića, nedavno preminulog ljekara iz Niša, opisane su borbe za proboj posavskog koridora, nazvanog „put života“, u junu 1992. godine, a potom borba za spasavanje života ranjenih civila i vojnika na sarajevskom ratištu gdje je kao ratni hirurg proveo četiri godine. U programu predstavljanja učestvovuje urednik izdanja Miroslav Toholj i pisac pogovora prof. dr Goran Maksimović. Promociji prisustvuiju članovi porodice Lazić.
Smrt dr Lazića potresla je ne samo Niš, nego i cijelu Srbiju i Republiku Srpsku. Nišlije su se od dr Laze oprostile 18. aprila tako što su izašli na prozore, aplaudirali mu uz zvuke „Marša na Drinu“ (uz ovu pjesmu omiljeni dr Laza i želo da bude ispraćen) u vrijeme njegove sahrane na Novom groblju, budući da je tada u toku bio policijski čas.
Nesumnjivo je da bi u bilo kojim drugim okolnostima srpskog medicinskog heroja na posljednji počinak ispratile hiljade građana Niša i okolnih gradova na jugu Srbije, budući da je godinama, kako u Nišu, tako i u tokom rata u Republici Srpskoj, spasao nebrojeno mnogo života. No, iako su bili spriječeni da dođu na posljednji ispraćaj, Nišlije su našle način da se oduže svom dr Lazi.
Njegovo pismo, u kojem je naveo da nije želio da se povuče, uprkos riziku koji su nosile njegove godine i zdravstveno stanje, još jednom su potvrdile veličinu ovog čovjeka čije će moralne norme i ljudske kvalitete teško neko nadmašiti u dogledno vrijeme.
Miodrag Lazić, rođen je u Zemunu, 31. maja 1955. godine. Bio je srpski primarijus, hirurg i književnik. Bio je ratni hirurg dobrovoljac u Republici Srpskoj Krajini (juni 1991 — juli 1992) i Republici Srpskoj (sep. 1992 — feb. 1996), za šta ga je Patrijarh srpski Pavle odlikovao ordenom Svetog Save. U ovom periodu je napisao autobiografsko djelo “Dnevnik ratnog hirurga” (Knin 1991 — Srpsko Sarajevo 1995). Njegov otac bio je oficir JNA, i tokom službe dobija prekomandu za Niš. U Nišu dr Lazić završava gimnaziju i studije medicine. Hirurgiju je specijalizovao na Vojno medicinskoj akademiji u Beogradu u svojoj tridesetoj godini.
Nakon specijalizacije je godinu dana radio u Vojnoj bolnici u Nišu, a nakon toga se zapošljava na Hirurškoj klinici Kliničkog centra u Nišu. U periodu od 1991. do 1996. je radio kao ratni hirurg dobrovoljac. Za vrijeme ratova devedesetih godina prošlog veka spasavao je živote u Republici Srpskoj Krajini i Republici Srpskoj. Za sve što je tada učinio kao ratni hirurg-dobrovoljac Ordenom Svetog Save odlikovao ga je tadašnji srpski patrijarh Pavle.
Kao hirurg je učestvovao u proboju koridora u junu 1992. godine, radio je u ratnoj bolnici “Koran” na Palama, jedan je od osnivača ratne bolnice “Žica” u Blažuju na prvoj liniji fronta kod Sarajeva gdje je tokom 40 mjeseci, kao jedini hirurg na području tadašnjeg Srpskog Sarajeva, obavio više od 3.500 operacija, piše Blic.
